Kimyagerler, atık plastiği daha güçlü ve daha dayanıklı malzemelere ayırıyor
- JACOM_CONTENT_CREATED_DATE_ON
- JACOM_CONTENT_WRITTEN_BY
Chapel Hill’deki Kuzey Karolina Üniversitesi’nden bir grup kimyager, orijinalinden daha güçlü ve daha dayanıklı, yani potansiyel olarak daha değerli olduğu anlamına gelen yeni bir malzeme oluşturmak için bir yöntem keşfetti.
Kimya bölümünde yardımcı doçent olan Frank Leibfarth, “Yaklaşımımız plastik atıkları yeni moleküllerin ve malzemelerin üretimi için potansiyel olarak değerli bir kaynak olarak görüyor. Bu yöntemin plastiği geri dönüştürmek için ekonomik bir teşvik yaratacağını ve çöpleri kelimenin tam anlamıyla hazineye dönüştürebileceğini umuyoruz” dedi.
Yeni tanımlanmış reaktif şeridi hidrojen atomları
Karbon-hidrojen bağları, doğadaki en güçlü kimyasal bağlardan bazılarıdır. Kararlılık, doğal ürünlerin; tıbbi ve geri dönüşümü zor ticari plastiklere dönüşümünü zorlaştırıyor. Ancak, market poşetlerinde, soda ve su şişelerinde, gıda ambalajlarında, otomobil parçalarında ve oyuncaklarda kullanılan modern plastiğin yapı taşları olan polimerlerde yaygın olan karbon-hidrojen bağlarını değiştirerek, polimerlerin ömrü tek kullanımlık plastiğin ötesine uzatılabilir.
Karolina kimyagerleri, hidrojen atomlarını tıbbi kompaundlardan ve polimerlerden ayırabilen yeni tanımlanmış bir reaktifle, daha önce reaktif olmadığı düşünülen yerlerde yeni bağlar kurabildiler.
Leibfarth ve UNC-Chapel Hill profesörü Erik Alexanian: “Yaklaşımımızın çok yönlülüğü, çok çeşitli önemli bileşikler üzerinde karbon-hidrojen bağlarının birçok değerli dönüşümünü mümkün kılmasıdır” ifadeleri ile açıkladılar.
Tüketim sonrası köpük üzerinde deneyler
Deney çalışmalarına, nakliye sırasında elektroniği korumak için kullanılan ve yok edilmek için çöplüklere giden plastik köpük ambalajlarla başlandı. Poliolefin adı verilen düşük yoğunluklu bir plastikten üretilmiş ve atılmış köpük örnekleri Durham North Carolina’da geri dönüşüm şirketi olan High Cube LLC tarafından sağlandı.
Kimyagerler, poliolefinden seçili hidrojen atomlarını çekerek, tek kullanımlık plastiğin ömrünü, iyonomer olarak bilinen yüksek değerli bir plastiğe genişletmenin bir yolunu buldular. Popüler iyonomerler, çeşitli marka isimleri altında çok çeşitli gıda ambalajlarında kullanılmaya başlandı.
Leibfarth: “Çoğu geri dönüştürülmüş plastik hammadde; halı veya polyester giysiler gibi geri dönüşüm açısından daha düşük ürünlere dönüşerek ancak çöplüklerde yok edilebilirler. Bu atık plastikler bir şekilde suyollarına karışırsa, örneğin kaplumbağalar okyanus plastiğini yiyecekle karıştırırsa, bu durum deniz yaşamını tehlikeye atar. Ancak kimya, polimerlere tekrar tekrar geri dönüştürülmesine yardımcı olmak için uygulanabilirse “plastiğe bakışımızı değiştirebilir” dedi.
